Ongeval ''Mama''

'

s Ochtends, 25-09-2002, zit ik, aan de, ontbijt-tafel, zonder eten, op een of andere manier, heb ik, geen honger, alsof ik, al weet, wat er staat te gebeuren.

Ahhh, ik hoor, een gil, hoor gebonk, ik spring, op (toen, kon ik, nog lopen), ren naar de trap. Ik heb, haar helemaal, zien, vallen, maar een, deel, heb ik, verdrongen, omdat het, te traumatisch, is. Eigenlijk, is, het helemaal te traumatisch, om op te schrijven, maar enfin, ze hebben ervoor, getekend. Ik heb, hier, niets aan, kunnen, doen. Ik denk, dat ze vermoord, is, van de trap, gegooid. Eerlijk, gezegd, denk ik, dat die gore hufter, toen al jaloers op me was, en haar van, de trap, heeft gegooid, omdat, ik  zo-veel, van haar hield. Het is, afgrijselijk, afschuwelijk, wat ik, heb gezien. Echt, afschuwelijk.

"Mama, Mama (ik dacht, dat zij mijn echte moeder was), wat, doe je? Alsof, ze, nog, antwoord, geeft. Ik ben, nog, nooit, zo in paniek, geweest. Nog, nooit. Wat, heb ik, gegild, zeg. 

Ik had, nog de, tegenwoordigheid van geest, om een, ambulance, te bellen. Dat is, achterlijk, zeg, bel je 112, schreeuw, ik wat ik nodig heb, werd ik, doorverbonden. Ik heb, twee keer, 112 gebeld, en weer, werd ik, doorverbonden. Volgens mij, doen ze, dat altijd. Dat kan, natuurlijk, echt niet, je belt, omdat je, dringend, hulp nodig, hebt,  verbinden ze je door. Doe, alsjeblieft, zo spoedig mogelijk, iets anders, dit kan niet!

Overal, zat, bloed. Ze stikte, in haar bloed. Maar, ik dacht, straks, heeft ze haar nek, gebroken, dan mag ik, haar niet bewegen.Wat, moest ik, nou, doen? Ik heb, haar toch, in de stabiele zijligging, gedraaid. Ik dacht, gokje, anders stikt ze, sowieso, in haar bloed. Achteraf, gezien, goed gegokt, ik heb, haar leven gered!  Niet voor lang, maar dat terzijde.

Na, zeven, lange, minuten, kwam, de ambulance. Ook, de ambulance-broeders, zagen, de ernst van de situatie, in. Althans, een van hen,  durfde het toch zeker, te laten blijken. Tegen me zeggen,  was, niet echt nodig, ik zag het, in zijn ogen. Patrick, hij werd, mijn favoriete ambulance-broeder. Ik heb, hem jaren, later nog, eens gezien, in café het Schuttershof, te Middelburg. Ik vond, het heel fijn, om hem, nog eens te, zien. Ik belde, naar mijn "vader", die vroeg, of, hij terug moest, komen. Ik overzag, de ,hele situatie,  en dacht, "hmmhmm, tja, dat is misschien, verstandig".  Ik keek, naar Pat, en die, knikte, met bijna, tranen, in zijn ogen. Hij, wist denk ik, net zo goed, als ik, dat dit nooit, meer goed, zou komen. Zoiets, afschuwelijks, maak je, eigenlijk, nooit, mee. 

We gingen, naar de Eerste Hulp, ik zat, ook, in de ambulance. Op de Eerste Hulp, werden we, geholpen, door de "huis" neuroloog, Dr. Koeman. Ik heb, hem, de huid, vol gescholden. Hij zal ook, gedacht, hebben, Maar, ik ben, nog nooit, zo in paniek, geweest. Tot, overmaat van ramp, kwam mijn jongere "zusje" Diandra, met haar Godsdienst-lerares. Kennelijk, had ze, Godsdienst, op het moment, dat ik belde, over deze, toestand.

Enfin, ze bazelde iets, over dat God, hier, toch een bedoeling, mee zal, hebben, gehad. Nou, op zo'n moment (trouwens, doe dat maar nooit, Hij bestaat, niet), moet je, daar niet, mee aan komen, bij me. Ik werd, toch, kwaad, joh, ik heb, haar (ik was, toch bezig), de huid, vol gescholden. Overigens, heeft ze, gelijk: alles, heeft, een, reden. Dat is, zo, maar gooi, het niet, in een godsdienstig jasje.

Nog, twee, dagen, heeft ze , op de, Intensive Care, gelegen, toen, is ze, overleden. Ik denk, dat ze, daar is, vermoord, doordat iemand (ik denk, Amy Kortenaer & Daan Roelofs, in de, gedaante van mijn "vader" & mij,) een kussen, in haar gezicht, heeft gedrukt.

Roel, doe niet, zo flauw. Ik heb, Dian & haar, nooit iets, gedaan. Ik ben, nu, geheel, ten onrechte, Raise. Ik hoef, echt, niet, opgevoed. Ik ben, ook geen eigen keuze, Rianne Visser, daarom weet ik, dit. De echte, Rianne, is, voor de geboorte overleden, weet je nog? Ik heb, dit echt mee-gemaakt, daarom vertel ik, jollie dit. Het lijkt, me dat mijn succes, me niet aan komt, waaien. Ik heb, tot op heden, een afschuwelijk leven, gehad. Het, staat, bijna, in verhouding, tot mijn succes.

Al met al, waren, het bewogen dagen. Tot, op de dag van vandaag, heb ik, hier, verdriet, van.   

   Wordt vervolgd....

      Was getekend,

          Her Royal Highness,

              The Princess,

                 Sandrina (weet ik, veel, Rian) Luciane.